(Voordat Straatnieuws digitaal werd)
Bob’s Blues
Voor ’t postkantoor staat Bob
Hij voelt de steken in zijn kop
Hij had een hele rotte jeugd
Kende als kind te weinig vreugd
Dat kun je aan zijn tanden zien
Hij mist er maar een stuk of tien
Voor ’t postkantoor staat Bob
Hij voelt de steken in zijn kop
Verkoopt vandaag nieuws van de straat
Daar is hij zelf bij gebaat
Verschaft daarmee zich wat geluk
Want incasseert: ’n piek ’t stuk’
Voor ’t postkantoor staat Bob
Hij voelt de pijnen in zijn kop
Ziet gehaaste mensen gaan
Blijft met zijn kranten rustig staan
‘Kijk’, zegt hij en vraagt:
‘Waarom zijn mensen toch gejaagd?’
Waarom maken ze zich zo moe?
Waar rennen ze zo hard naartoe?
Iedere dag, gaat hij ervoor
Bij het oude postkantoor
Soms lacht hij van oor tot oor Want hij weet: hij heeft me door.