Mijn pony reikt tot mijn neus
dus ik ga naar Il Barbieri in Fano
De kapster knipt mijn haren
met grote gebaren
föhnt zich een ongeluk
doet ingewikkelde dingen
met een ander apparaat
en gaat tekeer met diverse producten
Ik volg haar handen
begrijp nog niet veel van mijn nieuwe kapsel
maar hou vertrouwen:
Italianen hebben immers smaak!
Dan gebaart ze me mijn hoofd te buigen
zet nogmaals de föhn op mijn lokken
woelt er met haar vingers doorheen en zegt:
“Pronto!”
Ik mag omhoog komen
kijk in de spiegel
en barst in lachen uit
Mijn haar is verviervoudigd
Een kruising tussen een barokke poedel
en die blonde van ‘Charlie’s Angels’
Het is geen gezicht
Ik blijf lachen
maar dan ontmoet ik haar
teleurgestelde ogen in de spiegel
Ik verman me, steek twee duimen omhoog
wijs naar mijn krullen en vleugels en zeg:
“È un miracolo!!”
Judith Schut, augustus 2017
